در جمهوری اسلامی ایران به مناسبت سالگرد قیام مردم مشهد در سال ١٣١٤ بر علیه طرح کشف حجاب رضاخان، روز ٢١ تیر را روز عفاف و حجاب نامگذاری کرده اند.
از دیدگاه روحانیون حکومتی در ایران حجاب رابطه مستقیمی با عفاف زنان دارد و حجاب یکی از عوامل اصلی حفظ حرمت و شخصیت زنان و همچنینن محفوظ ماندن آنان از هرگونه دست درازی مردان است و به همین دلیل باید همه زنان حجاب اسلامی را رعایت کنند حتی اگر به زور هم شده و این وظیفه در جمهوری اسلامی همیشه توسط پلیس با نام های مختلفی از جمله گشت ارشاد حتی با اعمال خشونت و بازداشت در خیابانها انجام گرفته تا زنان جامعه در امنیت و آرامش کامل زندگی کنند !
وارد بحث طرح كشف حجاب رضاخان و برخورد روحانیت در آن دوارن نمی شویم چراکه برای برسی وقایع آن دوارن باید تمام رویدادها و عوامل آن دقیق برسی شود و شرایط اجتماعی آن دوران نیز مورد توجه قرار گیرد و تنها به برسی کوتاه حفظ حرمت و امنیت اجتماعی زنان در دوران رژیم جمهوری اسلامی و نام گذاری روز عفاف و حجاب می پردازیم! رابطه عفاف و حفظ حرمت زنان با حجاب مسئله پیچیده ایست و تنها نباید با آمار مقطعی در یک کشور خاص بررسی شود و باید با در نظر گرفتن عوامل متعددی از جمله ریشه های تربیتی و فرهنگی و آموزشی مورد برسی قرار گیرد و به همین دلیل جواب این سوال که آیا حجاب برای حفظ عفت و امنیت زنان لازم و ضروری و یک احساس فطری است یا نه کاری ساده نیست اما با نگاهی به چند آمار و ارقام می توان شکست و ناکارآمدی رژیم جمهوری اسلامی در فراهم کردن شرایط سالم زندگی برای زنان و حفظ امنیت و عفاف آنان را کاملا روشن و واضح دید ! طبق گزارش مجمع جهانی اقتصاد در مورد شکاف جنسیتی در بین ١٤٢ کشور ایران با رتبه ١٣٧ در پایین جدول قرار دارد و این مسئله نشان از مرد سالاری شدید در ایران در تمام ابعاد سیاسی ، اقتصادی و آموزشی دارد که این مرد سالاری و شکاف شدید جنسیتی میان مردان و زنان در ایران بر خلاف بیشتر کشورها تنها یک مسئله فرهنگی نیست و خود رژیم به طور سیستماتیک در منزوی کردن و خانه نشین کردن زنان و تبعیض همه جانبه بر ضد آنان نقش اساسی داشته است ، تصویب قوانین زن ستیز در مجلس شورای اسلامی و برخورد زشت و خشونت آمیز پلیس با زنان و برخورد تبعیض آمیز در استخدام زنان در ادارات دولتی و ترویج فرهنگ مردسالاری و تبعیض علیه زنان در رسانه های دولتی به ویژه صداو سیما و در راس همه تشکیل کابینه مرد سالار به وسیله رئیس جمهورهای رژیم همگی از نمونه های از تبعیض سیستماتیک بر ضد زنان است.
از عوامل اصلی خشونت در اجتماع و خانواده مسئله تبعیض است و به همین دلیل رژیم ایران با ایجاد تبعیض سیستماتیک عملا عفاف و امنیت اقتصادی و اجتماعی و حقوقی زنان را به خطر انداخته است. مسئله اقتصاد تاثیر مستقیمی در مسائل اجتماعی از جمله بروز خشونت ها و انزوای اجتماعی دارد ، متاسفانه زنان در ایران زیر فشار اقتصادی زیادی قرار دارند و همین مسئله امنیت آنان را به خطر انداخته و حتی زمینه سوء استفاده از زنان و استثمار آنان در محل کار را و حتی سوء استفاده جنسی و ضربه به عفت زنان را به همراه داشته است ، بر اساس اطلاعات مرکز آمار ایران هم زنان در فعالیت های اقتصادی در پایز سال ١٣٩٣ کمتر از ٣ میلیون و ٧٥٠ هزار نفر بوده است آما در همان زمان سهم مردان بیش از ٢٠ میلیون نفر بوده است و این در حالی است که متوسط درآمد خانوارهایی که سرپرست زن دارند ٤٣ درصد کمتر از خانوارهایی است که سرپرست مرد دارند!
با توجه به میزان بیکاری بسیار زیاد در میان زنان و همچنین پایین تر بودن درآمد زنان و افزایش تعداد و کاهش سن زنان سرپرست خانوار می توان شرایط بسیار بحرانی و کم بودن امنیت اجتماعی زنان در ایران را به خوبی درک کرد ، متاسفانه بیکاری و نبود حمایت عملی سازمان های دولتی از زنان باعث شده روز به روز بر تعداد زنان کارتون خواب اضافه شود که با در نظر گرفتن شرایط جامعه مرد سالار و نبود امنیت کافی اجتماعی به خصوص برای زنان امکان سوء استفاده جنسی و حتی تجاوز به آنان وجود دارد ، خانم شهین دخت مولاوردی معاون رئیس جمهور در امور زنان و خانواده در مصاحبه با ایلنا خبرگزاری کار ایران اعلام کرد که یک سوم کارتون خواب های ایران زنان هستند که علت آصلی آن را فقر و بیکاری دانست و اعلام کرد که ١٣ سازمان دولتی در این مورد مسئولیت دارند!
با توجه به مطالب بالا و افزایش روز افزون زنان معتاد و نگاهی به آمارهای خودکشی و خشونت علیه زنان باید از خود پرسید آیا مشکل زنان ایران حجاب اجباری است ؟ آیا بیکاری و فقر و تبعیض سیستماتیک در افزایش خشونت ها علیه زنان نقش داشته یا مسئله حجاب ؟ آیا به جای برگزاری جشن تکلیف برای دختران ٩ سال در مدارس ایران بهتر نیست شیوه برخورد با زنان را در همان ٩ سالگی به پسران آموخت ؟ متاسفانه در مناطق محروم ایران از جمله کردستان این فشارها بر زنان بێشتر است که نباید تاثیر مسائل فرهنگی را هم در خودکشی زنان که بیشتر اوقات به وسیله خودسوزی است نادیده گرفت، رفع خشونت علیه زنان و ایجاد امنیت برای حفظ عفت آنان تنها با نام گذاری ١ روز و آن هم به نیت محدود کردن زنان با حجاب اجباری امکان پذیر نیست و اگر شعارهای تئوریسین های رژیم در مورد حجاب و عفاف و نقش زنان کارامد بود اکنون عده ای از زنان جامعه گرسنه در خیابان ها نمی خوابیدند و عده ای دیگر از زنان از اجبار دست کمک به سوء استفاده کننده گان دراز نمی کردند
