عدم تخصص، ناکارامدی وبی توجهی مسئولان بالاخره به بار نشست ویکی از زیباترین آبگیرهای کشوربلکه منطقه به نابودی کامل رسید.تحفه ای که ماحصل به کارگیری افرادی بود که جز پرداختن به ارتقای شغلی و وجه مادی فعالیتشان هیچ دغدغه دیگری در ذهن نداشتند.
آن زمان که مردم دلسوزو فهیم کرماشان خطرنابودی سراب نیلوفر این بهشت بکر زمینی را گوشزد می کردند، متولیان خواب زیبای پست هایشان را در سرمی پروراندند.
سراب نیلوفر که از حیث اکوسیستمی یکی از سراب های نادرو منحصربفرد ایران بوده و توجه بسیاری از طبیعت دوستان، محققان و حتی گردشگران خارجی را به خود معطوف ساخته بود و اگر بود مدیریتی که بتواند ازین طلای ارزشمند طبیعی استفاده نماید اینک کرماشان به لحاظ موقعیت گردشگری یکی ازمورد توجه ترین مناطقی بود که نگاه سودمند گردشگران و محققان را به خود جلب کرده بود.
اما اینک سراب نیلوفر به سرابی مبدل گشته که تصویرنیلگونی آبهایش جزخواب تعبیرنشده در میان رویاهای آشفته کرماشانیان نیست.
اینک جز زمینی خشک و خاطرات مکدری ازآن همه زیبایی نیلوفرهای سبزرنگ باقی نماندە است . زمانی هیچ دل زیبادوستی نبود که ناخودآگاه بسوی این شاهکار طبیعت رهسپار نشود.سراب نیلوفراینک به شورزاری خشک مبدل شدە است.شاید روزی وجدان دایه داران امید که جزناامیدی بذر دیگری درصادقانه ترین رویاهای مردم ستم دیده نکاشته اند، بیدار شده و چارەای برای نیلوفرهای مدفون در میان گسل‌های کویری برجاماندە از آن ابگیر تماشایی، بیاندیشند. شاید بتوان برزمین شورزارهزارترکش بنایی برپاساخت و طرحی دیگر در انداخت. شاید روزی وجدان های بیداری درآن گرد آمده و سراب های دیگر را ازمرزنابودی نجات دهند.
گرچه ظواهرامرگویای آن است که این دایه داران علم تخصص که در توشه دان خویش نشانی ازعلم واگاهی سراغ ندارند تا نابودی کامل دیگر داشته هایمان ازپای نخواهند نشست.
