ملت بزرگ کرد که یکی از ملت های بزرگ بی کشور جهان است هنوز علی رغم تلاش ها و جان فشانی های فراوان نتوانسته است به حداقل حقوق اولیه شهروندی خود دست پیدا کند ، هرچند بخش بزرگی از کردستان عراق بیش از ٢ دهه است که به وسیله خود کردها اداره می شود اما بخش های دیگر آن مثل کرکوک و خانقین و شنگال هنوز به طور رسمی از سوی حکومت و افکار عمومی عراق به عنوان بخشی از کردستان به رسمیت شناخته نشده است و کردستان سوریه هم که از حدود ٣ سال پیش به وسیله کردها اداره می شود در معرض خطر نسل کشی به وسیله گروه تروریستی دولت اسلامی قرار دارد ، بدون شک بخش بزرگی از ناکامی ملت کرد در رسیدن به اهداف و حقوق انسانی شان ناشی از ناعدالتی در ساختار سیاسی جهان و تقسیم ناعادلانه خاورمیانه پس از شکست امپراتوری عثمانی در جنگ جهانی اول و حمایت های قدرت های فرا منطقه ای از حکومت های دیکتاتوری کشورهای ایران ، ترکیه ، سوریه و عراق برای حفظ منافع سیاسی خود است اما نباید سهم اختلافات و جنگ داخلی و عدم هماهنگی و همکاری میان احزاب کرد و همچنین سیاست های تند بعضی احزاب و شخصیت های چپ و اسلامی کردستان را در این ناکامی انکار کرد ، جنگ برادر کشی میان احزاب کردی و همچنین تبلیغات منفی بر ضد یکدیگر به وسیله رسانه هایشان ضمن آن که بخش بزرگی از انرژی و پتانسیل آنان را به هدر داده باعث سوء استفاده دشمنان ملت کرد از این اختلافات داخلی شده است ، راه کار چیست ؟ چه باید کرد که به جای اختلاف و جنگ لفظی و فیزیکی از همه توان برای آزادی و رهایی ملت کرد استفاده کرد ؟
برای برسی و تعیین سیاست های کلی بر اساس واقعیت های جهان امروز و همچنین ایجاد هماهنگی و اتحاد میان احزاب کردستان بایستی کنگره ای با شرکت تمام احزاب سیاسی و شخصیت های بانفوذ جامعه کردستان برگزار شود ، اما برای آن که رویای برگزاری چنین کنگره ای به سرنوشت تلاش های گذشته دچار نشود باید احزاب کرد قبل از برگزاری مقدمات کنگره ٢ اصل مهم را قبول کنند :
١) کردستان علی رغم میل ملت کرد در بین ٤ کشور تقسیم شده است و هر کشور بر اساس منافع حکومت دیکتاتوری خود به یکی از ابر قدرت ها نزدیک است و برای احقاق حقوق ملت کرد در هر کدام از این کشورها باید از شیوه و راه متناسب با شرایط آن کشور استفاده شود همچنین در دنیای ناعادلانه سیاسی جهان چیزی به عنوان کردستان بزرگ وجود ندارد ( البته پس از تشکیل ٤ کشور کردی امکان اتحاد آنان و تشکیل کردستان بزرگ وجود دارد) و فعالیت احزاب و شخصیت های کرد یک بخش از کردستان در بخش های دیگر به عنوان دخالت در امور داخلی دیگر کشورها محسوب می شود بنابراین احزاب هر بخش کردستان باید متحدانه با در نظر گرفتن امکانات و شرایط آن بخش کردستان با احزاب متحد بخش های دیگر کردستان در کنگره ملی کرد شرکت کنند ، حزب دموکرات کردستان هم که قدیمی ترین حزب کردستان است با در نظر گرفتن واقعیات دنیای سیاست ضمن پشتیبانی معنوی و سیاسی از خواسته های ملت کرد در بخش های دیگر کردستان از هرگونه دخالت در آن مناطق خودداری کرده است و همچنین با مطرح کردن مسئله روژهه لات محوری به اهمیت اتحاد و هماهنگی میان احزاب هر بخش برای دست یابی به حقوق ملت کرد تاکید کرده است .
٢) هیچ حزبی قیوم و مالک تمام کردستان نیست و باید همه احزاب هر بخش به نسبت توانایی و شرایط سیاسیشان بتوانند در تشکیل جبهه متحد هر بخش کردستان شرکت کنند، متاسفانه بعضی احزاب که بیشتر گرایش های ایدئولوژیکی دارند تحمل وجود هیچ گونه حزب و گروهی را ندارند و با استفاده از رسانه هایشان چه به صورت مستقیم و چه غیر مستقیم احزاب دیگر را به مسائل مختلفی متهمم می کنند و چنین مسائلی به مرور میان گرایش های مختلف جامعه شکاف ایجاد می کند و عملا زمینه ساز جنگ های داخلی است ،
همچنین برای موفقیت در اتخاذ سیاست هایی کلی و ایجاد اتحاد وهماهنگی میان احزاب کرد لازم است تمام شرکت کنندگان در کنگره با هر نگرش و تفکری و ایدئولوژی که دارند تلاش برای احقاق حقوق ملت کرد را در اولویت قرار دهند و با توجه به واقعیت های سیاسی جهان امروز از سیاست ها و تفکرات احساسی و ایدئولوژیکی افراطی به خصوص تفکرات چپ تندرو و اسلامی افراطی اجتناب کنند ، نمونه های بسیاری وجود دارد که ثابت می کند در ساختار ناعادلانه جهان هیچ کدام از قدرت های جهانی مسئله حقوق بشر و دموکراسی را بر منافع ملی ترجیح نمی دهند ، حتی زمانیکه بعضی احزاب چپ کردستان مسئله ملیت را به تمسخر می گرفتنند و سخنان مسکو برایشان حجت کامل بود کشور شوروی بارها در نقاط مختلف دنیا به دلیل منافع اقتصادی معیارها و ایدئولوژی خود را زیر سوال برد ! کشورهای غربی هم که در درون سرزمینشان قوانین دموکراسی را به بهترین شێوه اجرا می کنند در سطع جهانی منافع اقتصادی را بر جان و حیثیت میلیون ها انسان ترجیح می دهند ، همچنین احزاب و گروههای اسلامی هم نباید فراموش کنند هنگامی که هزاران کرد مسلمان در ترکیه ، سوریه ، ایران و عراق به جرم آنکه کرد بودند به دست متجاوزان به قتل می رسیدند در هیچ کدام از منبر های جهان اسلام هیچ دفاعی از ملت کرد نشد !
چه در تعالیم دینی و چه در نظرهای بزرگان جهان می بینیم که گفته شده است که سربلندی از آن ملت هایی است که خود به دنبال سربلندی باشند ! باتوجه به آنکه کردستان در منطقه خاورمیانه در میان چند کشور مهم قرار دارد و سرزمینی غنی و ثروتمند است و حتی به دلیل موقعیت جغرافیایی از نظر نظامی و امنیتی می تواند همپیمان مهمی برای غرب باشد بدون شک اگر احزاب هر بخش از کردستان به صورت متحد با اتخاذ سیاست های واقع بینانه برای رهایی کردستان تلاش کنند و در چهار چووب کنگره ملی کرد به صورت مشترک بر احقاق حقوق ملت کرد تاکید کنند کشورهای قدرتمند جهان برای منافع اقتصادی و سیاسی و امنیتی هم که باشد به شیوه ای دیگر با مسئله کرد بر خورد خواهند کرد .
مختار نقشبندی
